عشق كوچولوي مامان زهرا

کوچولوی ملوسم سلام صبح بخیر عزیزم

امروز میخوام یه کم از بابایی برات بگم. کسی که هم اندازه دنیا دوسش دارم هم بعضی وقتا انقد ناراحتم میکنه که فکر میکنم همون دنیا رو سرم خراب میشه آخه آدما از کسایی که خیلی دوسشون دارن بیشتر انتظار دارن و زودتر ناراحت میشن.

با اطمینان میگم امکان نداشت هیچ کس دیگه ای رو انقد دوست داشته باشم اما هنوز بعد گذشت این مدت هنوز نمیدونم تو دلش چه جایگاهی رو دارم . دیروز بابایی وبلاگ تورو خوند و برای اولین بار حس کردم اونم به من خیلی وابسته س آخه انگار یه کوچولو حسودیش شده بود منم از اینکه این حسو بهش تلقین کردم خیلی ناراحت شدم یه لحظه فکر کردم حتی نوشتن از تو بینمون فاصله انداخت اگر بیای قراره چی بشه؟! بابایی همیشه فکر میکنه من اونقد که باید دوسش ندارم فکر میکنه هر حرفی میزنم یا هر کاری میکنم به قصد اذیت کردنشه اما واقعا اینطوری نیس من همه آرزوها و آینده مو همه چی رو تو لحظه های بودن با اون خلاصه کردم با ناراحتیش ناراحت میشم با خنده ش میخندم اگر مریض بشه مریض میشم....... چون همه کسم شده.

بابایی در کل خیلی مهربونه اما فکر میکنه هر چی رو که اون دوسداره منم باید دوس داشته باشم و متاسفانه خیلی وقتا اینطور نیس و این باعث دلخوری میشه و در نهایت دلشکستن!! دیروز بعد از متنی که تو وبلاگت نوشت بهم گفت خوشحاله من بالاخره یکی رو اینطوری دوست خواهم داشت اما نمیدونه اگر خیالی با تو دارم فقط به این خاطره که تو هم قطعه ای از وجود اون تو وجود من خواهی بود که خون اون تو رگهای تو خواهد بود و اسم اون تو شناسنامه منو تو خواهد بود و خواهد موند و این مشخصه فقط و فقط و فقط برای منو تو خواهد بود نه کس دیگه. اگر من بابایی رو دوس نداشتم عمرا حتی به یه فندق کوچولو فکر میکردم ولی متاسفانه بابایی این حرفارو نه شنیده و نه اگر بشنوه قبول میکنه. میخوام یه اعتراف کنم که تنها دلیل نبودن تو ترس افتادن فاصله بین منو بابایی بوده اینکه هنوز انقد به عشقش تشنه م که حتی فکر اینکه کس دیگه اونو ازم بگیره عذابم میده حتی اگر اون نفر یه تیکه از قلب مامان زهرا باشه!!

عزیزم منو ببخش که امروز فقط گلایه کردم خیلی وقت بود درددل نکرده بودم خداکنه وقتی اومدی واقعا بتونم حرفای دلمو بهت بگم. اول روی عشقمو بعد خیالتو میبوسم عسلم.